Od Rity cd opowiadania Enre

-Rito, skoro już się poznaliśmy, to może opowiesz mi coś o sobie?
Zerknęłam na samca nieco zaskoczona jego jakże nieoczekiwanym pytaniem.
-Em...-zawstydziłam się-No mogę... W sumie, ale nie wiem czy będzie Cię to w ogóle interesowało, bo ja... Cóż... Nie mam zbyt ciekawego życiorysu...
Zaiste była to sytuacja dość niezręczna, bowiem zupełnie nie miałam pojęcia co mogę powiedzieć. W końcu znamy się tak krótko i nie wiem czy powinnam się tak od razu przed nim otwierać. Przyznaję, Enre wygląda na sympatycznego, jednak wolałabym poznać go trochę bliżej.
-Oczywiście jeśli nie chcesz mówić to zrozumiem, wybacz ciekawość.-wyjaśnił pośpiesznie lis.
-Ależ nie, nie o to chodzi. Bardzo chętnie z Tobą porozmawiam, tylko że nie chcę Cię zanudzać...-wysiliłam się na uśmiech, który prawdopodobnie wydawał się bardzo sztuczny, choć wcale nie miał taki być.
Ach, ta moja nieśmiałość. Zawsze wszystko utrudnia...
-Dobrze, jeżeli nie chcesz opowiadać o sobie, to może powiesz mi coś o sforze?-Enre rozpromienił się.
Najwyraźniej swym pozytywnym wyrazem pyska, starał się załagodzić całą sytuację. Westchnęłam z ulgą na myśl, iż powoli wszystko zaczyna się układać. W głębi serca bardzo mi zależało, by Enre mógł dołączyć do stada bo trochę (no dobra bardzo) go polubiłam.
-A więc w naszym stadzie jest 15 lisów...-zaczęłam.
-15?!-samiec energicznie uniósł głowę, merdając ogonem.
-E, tak. Dziwi Cię to?
-No jasne, dotychczas nie miałem okazji natrafić na tak dużą grupę lisów! Już nie mogę się doczekać, by wszystkich poznać! Przedstawiłabyś im mnie?
-Tak, jasne. Tylko że ja tam wszystkich nie znam, znaczy się znam z widzenia, ale z częścią nigdy nie rozmawiałam, więc sam rozumiesz...-wytłumaczyłam
-Ależ to nic nie szkodzi! Przedstawisz mi tych, których znasz!-nowy znajomy był pełen optymizmu-Ojej, wybacz. Nie dałem Ci dokończyć, ale ze mnie gaduła...
-Nic nie szkodzi. Tak jak mówiłam w stadzie jest 15 lisów, Ty byłbyś szesnastym. Mam nadzieję że Alfa się zgodzi.-zerknęłam na lisa.
-Ja też.-odparł Enre.
Enre?