Od Morgenstern cd opowiadania Sami

Lekcja szybko zleciała. Gdy czas nauki dobiegł końca ja i Sami udałyśmy się na krótki spacer. Na dworze zrobiło bardzo ciepło, toteż nieco się zmęczyłyśmy po kilku susach.
-Słyszysz to?-podniosłam głowę czujnie nastawiając uszu.
-Ale co?
-Ten... Dźwięk...
-Nic nie słyszę. Ale, zaraz poczekaj...-Sami rozejrzała się-To tylko kosy.
-Ładnie śpiewają prawda? Obok Naszej nory, na pobliskim drzewie znajdują się aż dwa gniazda tych ptaków. Często obserwuję jak rodzice przynoszą im pokarm. Może pójdziemy je zobaczyć.
Nim Sami zdążyła cokolwiek odpowiedzieć, znów usłyszałyśmy coś dziwnego. Tym razem nie było to radosne świergotanie ptaków. Niespodziewanie coś dużego i kudłatego, przemknęło niemal bezszelestnie wśród ciemnych, kolczastych krzewów.
-Co to było?-moja towarzyszka zrobiła krok w tył.
-Spokojnie, to na pewno tylko lis...-uspokoiłam przyjaciółkę, starając się nie pokazywać po sobie emocji.
W rzeczywistości byłam tak samo przestraszona jak ona, a może nawet bardziej... Tak czy siak, nie było już drogi powrotu. Trzeba zmierzyć się ze swymi lękami.
-Co robimy? Może lepiej stąd chodźmy...-Sami powoli zaczęła się wycofywać.
Zatrzymałam lisiczkę.
-Nie, nawet nie wiemy co to jest. Może to lis z naszego stada?
-Nie wydaje mi się...
-Czemu?
-Odwróć się...
Nagle moim oczom ukazał się wielki, kudłaty pysk, o skośnych, ciemnych ślepiach. Ze strachu odebrało Nam mowę. Przez moment wszyscy staliśmy w bezruchu. W końcu lis przemówił cichym, tajemniczym głosem.
-Co Wy tu robicie?
-My... Wyszłyśmy na spacer...-wyjąkała Sami z trudem łapiąc oddech.
Zarówno mnie jak i niej serce waliło jak szalone.
-Na spacer powiadacie, hm... A gdzie Wasze stado? Nie macie żadnej rodziny? Tutaj nie jest zbyt bezpiecznie...-stwierdził lis nie odrywając od Nas wzroku.
-Ja, jestem... Morgenstern, a to Sami...-odparłam drżącym głosem.
-Mam na imię Nox. Boicie się mnie?
Nastała chwila ciszy, budująca napięcie. Odpowiedź była przecież oczywista.
Sami?