Od Alegorii cd opowiadania R.

Skrzywiłam się, wyprawa przez tunel, w którym wcześniej ujrzeliśmy tajemnicze światło mogłaby być niebezpieczna i ryzykowana. Nie chciałam się narażać, a tym bardziej narażać R., choć wiedziałam, że ten się nie bał. Wzięłam głęboki oddech i jeszcze raz spojrzałam się w stronę ciemnego ujścia.
-To co, ruszamy? - szepnęłam rozglądając się, szukając wzrokiem błyszczących ślepi lisa.
-Nie mamy wyboru. - mruknął, po czym szturchnął mnie nosem - dał znak, że ruszamy.
R. szedł przede mną, kroki stawiał bardzo wolno i ostrożnie. Starałam się iść jak najszybciej, nie chciałam nadepnąć na żaden kamień - nie chciałabym rozciąć sobie poduszek u łap ani narobić zbędnego hałasu. Moje uszy były wysoko uniesione, żaden hałas nie mógł mi umknąć. Mimo to czułam się dość niepewnie z powodu ciemności, jedyne co widziałam to migoczące co chwilę światło oraz ciemną sylwetkę lisa przede mną. Z każdym krokiem byliśmy coraz bliżej tajemniczych błysków. W końcu R. zatrzymał się, ja tuż za nim uczyniłam to samo.
-Teraz musimy być bardzo ostrożni. - szepnął, po czym uważnie ruszył do przodu, jeszcze wolniej niż przedtem.
Po zrobieniu zaledwie kilku kroków zatrzymał się i cicho rzekł "Jest tu kto?". Panowała cisza, jedyne co się odezwało to echo. Lis powtórzył i uważnie się rozejrzał, ja nasłuchiwałam i rozglądałam się. Czułam, że nos wysechł mi na wiór. Odetchnęłam głęboko.
-Chyba droga wolna. - mruknęłam, po czym zbliżyliśmy się do błyskotek. Naszym oczom ukazały się przeróżne, drogocenne przedmioty. Szafiry, które mieniły się na wszystkie strony, pełno złotych monet, stare kielichy i świeczniki, a oprócz tego znajdowało się tam mnóstwo wspaniałej biżuterii wykonanej ze złota i srebra, obficie zdobionej różnymi kamieniami.
Obaj otworzyliśmy szeroko pyski ze zdumienia. Chwilę po tym dostrzegłam jakiś liścik szczelnie zawinięty w rulon, przewiązany czerwoną wstążką.
-Spójrz. - powiedziałam do R. i pyskiem pokazałam ów skrawek papieru leżący przy skarbie.

R.?