Od Chalize CD opowiadania Ace

Jeśli nie chcą mnie zabić... to czego chcą? To nie psy. To nie Ballada. Ballada ma inny głos i raczej by nie czekał, aż ktoś pozwoli mu mnie zabić. Skuliłam się w sobie. Nie mam żadnych szans na ucieczkę, o ile oni tam stoją. Wychyliłam się zza mojego schronienia, żeby rzucić okiem na moich oprawców: był to lis, cały biały - jego nos był różowy, jakby wszystko było pozbawione pigmentu. Drugi z nich był nieco bardziej pospolity, chociaż i tak zadziwiający - biały, z szarymi plamami na głowie, w obrębie uszu i oczu. Dziwne... jeszcze nigdy takich nie widziałam. Wiem, że na pewno nie byli bogami, byliby więksi. W każdym wypadku, nie miałam ochoty na walkę.
- Może sprawdźmy, czy już się obudziła...? - zaproponował jeden z nich, ten albinos. - Musimy ją przetransportować do innego miejsca, a nie mam ani ochoty, ani siły na targanie jej do celi. Jest cięższa niż wygląda.
Powinnam to potraktować jako komplement? Chyba tak zrobię. Do jakiej celi chcą mnie zabrać? Po co w ogóle chcą mnie tam trzymać? Nie lepiej od razu mnie zabić? Dziwna ta ich logika. Ja... chyba się boję. Nie wiem, co mnie czeka. Gdzie jest Ace? Lizzie? Są bezpieczni? Mam nadzieję.
- Dobry pomysł. - odparł mrukliwie drugi.
Zamarłam. Zmierzali prosto w moja stronę, to moja jedyna szansa na ucieczkę - szansa, że mnie nie zauważą. Niedoczekanie... Albinos tuż na mojej wysokości schylił się i wbił kły prosto w mój kark. Aż pisnęłam z bólu. Najwyraźniej lis nie znał pojęcia "delikatnie". Jak gdyby nigdy nic, po prostu przetargał mnie po ziemi przez całą drogę. Próbowałam się wyrwać. To na nic.

***

W końcu zostałam zamknięta w czymś, co przypominało klatkę wkopaną w ziemię. O Sun, pomocy...

Ace?