Od Lizzie - seria eventowa #10

Zaczęłam biec, biec przed siebie, ile sił w łapach. W końcu biegłam do mojej sfory! Z czasem, gdy tereny były coraz bliższe, a zapach lisów coraz wyraźniejszy, robiłam się coraz bardziej podniecona i podekscytowana. Ciekawe, czy rodzice wrócili. A może nie wrócili? Oby na razie nie wracali, żeby nie dostrzegli mojej nieobecności. Może.. jak wrócę przed nimi, to posprzątam trochę w norze. Tak, to dobre rozwiązanie.. Będą myśleli, że byłam w domu i zajmowałam się legowiskiem. A to, co tam zrobiłam będzie moją słodką tajemnicą, o której może kiedyś powiem rodzicom. Albo i nie. A może zachowam to tylko i wyłącznie dla siebie...
Uśmiechnęłam się do siebie w duchu. Właśnie przekroczyłam tereny naszej sfory, znajdowałam się tuż przy Norowisku. Kilka metrów dalej stała nasza nora.. Legowisko Alf. Ostrożne przesunęłam korę, która służyła tutaj za drzwi i weszłam do środka, oczywiście zamykając Legowisko Alf z powrotem. Nie chciałam żadnych niechcianych gości w tej chwili. Chcianych też nie. Chciałam zostać sama, żeby mieć więcej czasu na ogarnięcie tego wszystkiego, a no cóż, nie było najlepiej... wszędzie był kurz, który zdradzał oznaki długiego nieużytkowania. Musiałam szybko się go pozbyć, tylko od czego zacząć? Może od kuchni? W kuchni spędzamy najwięcej czasu, więc nie powinno być tu tyle kurzu w żadnym wypadku. Zacznę więc od kuchni.
Chwyciłam jakąś szmatę, po czym ostrożnie i uważając, aby niczego nie stłuc przetarłam wszystkie półki, szafki i inne nawierzchnie, na których mógłby być brud. Uhh, to chyba będzie najbardziej produktywne kilkanaście minut mojego życia!
Potem zabrałam się za sypialnie, a na końcu ogarnęłam resztę domu. Po skończonej pracy położyłam się na łóżku, aby trochę odsapnąć. Co to za dzień... Postanowiłam uciąć sobie krótką drzemkę, a następnie iść do jakiegoś lisa. Może do Znachora? Lubiłam tego lisa. Był mądry i zawsze mówił dużo ciekawych rzeczy. Także decyzja podjęta! Pójdę do niego... za pięć minut.