Od Lori - seria eventowa #6 (2)

Kątem oka przyglądałam się temu dziwnemu chodzącemu drzewu. Wyglądało nawet na przyjazne, ale w końcu nie mogę nikomu ufać.
 - Będziemy długo tak iść? - zapytałam niespodziewanie, rozrywając tłoczącą się wokół nas ciszę.
 - Góra dwa dni... - elf nawet się nie odwrócił. - Chociaż jeśli pogoda nie będzie nam sprzyjać to możemy iść dwa razy tyle.
 - Na piechotę...?! - wiedziałam, że poruszanie przez długi czas łapami kończy się bólem.
 - Tak, a masz jakiś inny pomysł? - odpowiedziało tym razem drzewo.
 - Samochód ewentualnie jakiś koń... - mruknęłam przyspieszając, ponieważ moi rozmówcy mieli szybszy krok ode mnie. Stworzenia odwróciły się nagle.
 - Samo co? Co to jest? -zapytali, najwyraźniej zdziwieni.
 - Już nic... - zdałam sobie sprawę, że oni muszą nie używać samochodów...
*
Strumienie deszczu zasłaniały całą widoczność, wydawało mi się momentami, że krople deszczu są większe niż zwykle. Kilka razy proponowałam drzewu i elfowi jakiś postój, lecz oni odpowiadali jedynie, że nie wolno się nam zatrzymywać z takiego 'błahego' powodu jak ten przelotny deszczyk.
  - A kiedy w ogóle się zatrzymamy...? - krzyknęłam, ponieważ wszechobecna woda zagłuszała większość dźwięków.
 - Na noc i na obiad. - odpowiedział Kiriio.
Westchnęłam, wydawało mi się, że pora obiadowa już dawno minęła, a mroczno się zrobi dopiero za kilka godzin. Otrząsnęłam się z nadmiaru wilgoci, czułam jak ten 'deszczyk' wbija mnie powoli
w ziemie.
 - A co będzie na kolacje? - zapytałam po chwili, ponieważ nie widziałam żeby moi towarzysze nieśli jakieś torby, przez chwile miałam myśl, że może ta podróż jest jedną wielką pułapką w której ja jestem głównym daniem, ale po chwili odsunęłam od siebie tą myśl - w końcu wydaje mi się,
że drzewo niezbyt je mięso...
 - Inx, przecież tutaj z głodu nie zginiesz. - dostałam wymijającą odpowiedź.
Zdecydowałam, że w ciągu najbliższych minut przestanę się odzywać, ponieważ to chyba denerwuje moich towarzyszy, a wiadomo, że zła atmosfera źle wróży.