Od Lori - seria eventowa #1 (2)

Skąd mogłam wiedzieć, że ten dzień będzie inny? Muszę przyznać, że słowo 'inny' nie pokazuje tego tak dokładnie i wspaniale, może lepiej powiedzieć o tym, że był dziwny? Nie...
Może zacznę?
Obudziłam się rano, czyli wszystko jeszcze trzymało się normy. Ptaki śpiewały, wiał lekko wiatr, chmury leniwie przetaczały się po niebie. Obowiązki mnie goniły, więc praktycznie od razu po otworzeniu oczu wstałam i ruszyłam w stronę szkoły w której jestem dyrektorką, oczywiście nie mam zamiaru zamęczać wszystkich długą historią przeglądania i porządkowania papierów, wiec idziemy dalej. Po kilku godzinach wyszłam by zacząć wykonywać obowiązki innego stanowiska - szpiega wyjściowego...
*
Postacie zarechotały, pewnie mi nie wierzyły.
 - Złotko, czy nie prościej byłoby od razu powiedzieć, że wysłano tutaj ciebie by nas szpiegować? Widać, że kłamiesz... - powiedziało ostrym głosem stworzenie stojące w cieniu. - Dla kogo szpiclujesz?
Zawrzała we mnie złość, jeszcze chwilę temu myślałam, że ta cała sytuacja jest snem, lecz nie. Wszystko wokół było realne... chociaż wyjątkowo fantastyczne. Jedna z postaci weszła w okręg światła rzucany przez ognisko i udało mi się zobaczyć, że stworzenie chodziło na dwóch nogach,
 lecz w podświadomości czułam, że to nie jest człowiek.
 - Dla kogo szpiegujesz! - ktoś podłożył mi sztylet pod gardło. - Ostatni raz mówię łagodnie...
Przełknęłam ślinę, ta cała sytuacja nie wyglądała zbyt różowo.
 - Ja nic nie wiem... Kojarzę jedynie porta... - nie zdążyłam dokończyć ponieważ, ostrze delikatnie przejechało po mojej szyi, tworząc cienką krwawą linię.
 - Nie uwierzymy w twoje bajeczki, mała. Takie rzeczy nie są dla nas...
 - Ale...
 - Nie istnieją dla nas żadne 'ale'. - przeszył mnie lekki dreszcz, ponieważ głos mojego rozmówcy nagle zmienił się w wyjątkowo zimny i nieprzyjemny.
W co ja się wpakowałam! Zastrzygłam uszami, wiedziałam, że nie przekupię ich prawdą, ale lisy są sprytne...
 - Dobrze, powiem prawdę. - udałam skruszoną.
 - Mów, słuchamy cię...