Od Floxii CD opowiadania Nabirie

- Nie, to znaczy nie wiem, kiedy powinienem zacząć się uczyć… - wymamrotał speszony lisek.
- Musze ci szczerze powiedzieć, że ja też nie mam zielonego pojęcia. Mój szczenięcy czas był nieco pomerdany. Urodziłam się u ludzi, udało mi się uciec. Nie umiałam polować, więc razem z bratem kradłam ludziom jedzenie. To bardzo niebezpieczne… - ciągnęłam – Kiedy się zorientowałam, że to rzeczywiście lekkomyślne i postanowiłam zacząć się uczyć polować, już dawno dorosłam.
- Byłaś prawdziwą złodziejką?! – Nabirie wytrzeszczył oczy.
- Właściwie to prawda, ale ty nigdy tak nie rób. Wróćmy do tematu – myślę, że jeśli jednak rzeczywiście, bardzo chcesz się już teraz nauczyć tej podstawowej i tak ważnej dla życia lisa czynności, to nie powinieneś się wstrzymywać – las stoi przed tobą otworem. Ale jeśli będziesz praktykował sam, nauka będzie ciągnęła się w nieskończoność. Powinieneś znaleźć kogoś doświadczonego. Może wróć do domu i zapytaj się twojej mamy? Powinna spełnić tą funkcję.
- Raczej nei, ona ma tyle rzeczy na głowie… A ty, skoro ty przecież byłaś złodziejką, a później sama nauczyłaś się polować, to przecież możesz nauczyć i mnie!
- Czy ja wiem, nie jestem znowu dobrą nauczycielką! – krzyknęłam z udawanym oburzeniem - Zresztą słyszałam też, że macie lekcje, tam na pewno się nauczycie.
- Ale ja chcę już teraz! Prooooszę…
- Och, no dobrze. Chcesz zacząć już teraz?
-Tak, oczywiście! – odpowiedział zadowolony lis.
- W takim razie, pierwszym krokiem będzie znalezienie stworzenia – zaczęłam naukę – Na początku może nornica? Mieszka ona, jak sama nazwa mówi w norkach. Nie są one tak łatwo dostępne i dobrze widoczne, jak większość kryjówek naszych ofiar. Dlatego żeby coś upolować, musisz oprócz wzroku użyć też innych zmysłów – węchu i słuchu…

Przez następne 20 minut gadałam jak najęta o ofiarach, sposobach, technikach polowania i jeszcze Bóg wie czym. Mój nowy uczeń słuchał mnie uważnie, wchłaniając wiedzę jak gąbka. Kiedy skończyłam, zapytałam:
- No to co – gotów na trochę ćwiczeń?

Nabirie?