Od Rity

Wybrałam się  na krótką przechadzkę w pobliżu norowiska. Czułam lekki wiatr muskający moją długą, rudo-srebrną sierść.  Słońce oświetliło puszczę.
W oddali dostrzegłam młode łanie pasące się na polanie. Podeszłam bliżej. Zawsze lubiłam obserwować inne zwierzęta, nawet jeśli nie są to istoty na które poluję. Łania podniosła wzrok. Najwyraźniej wyczuła mój zapach. Stanęłam za drzewem. Zwierzę przez moment rozglądało się lekko poruszając uszami. Po chwili łania uspokoiła się i znów zaczęła przeżuwać trawę. Nagle usłyszałam głośny pisk. Odwróciwszy głowę dostrzegłam w oddali Bjorna i Morgenstern.
-Cześć mamo! Co robisz?-córka podbiegła do mnie merdając małym, puszystym, białym ogonkiem.
-Wyszłam na krótki spacer.-odparłam łagodnym tonem.
-Obserwujesz coś?-spytał z zainteresowaniem Bjorn.
Przypomniałam sobie o łaniach. Nim zdążyłam odpowiedzieć, zorientowałam się że po zgrabnych zwierzętach nie było już ani śladu. Zapewne spłoszyły się gdy usłyszały krzyki moich dzieci. Nie miałam szczeniętom tego za złe. To tylko maluchy. Nie zrobiły tego umyślnie.
-Chodźmy, poszukajmy jakichś innych, ciekawych stworzeń.-uśmiechnęłam się.
Szczenięta pobiegły za mną. Zdawały się być bardzo zadowolone z wspólnego spaceru.
Jakiś czas później znaleźliśmy się w pobliżu rzeki.
-Mamo, mamo! Patrz co złapałam!-pochwaliła się Morgenstern trzymając żabę w pyszczku.
-I co z nią zrobisz?-zagadnęłam.
-Hm, nie wiem... Chyba zjem. Chociaż... Żaby są strasznie niesmaczne...-odparła lisiczka.
-To może ją wypuścimy? Wiesz, jeżeli nie jesteś głodna to nie musisz jej zabijać.-uśmiechnęłam się do córki.
Po chwili namysłu Morgenstern odparła-Masz racje mamo. Wypuszczę ją.
Lisiczka położyła żabę na trawie. Byłam bardzo dumna z Morgenstern.
-Idziemy poskakać razem w kałużach?-spytałam.
-Tak!-wykrzyknęły w tym samym momencie szczeniaki.
Po długiej zabawie w wodzie uznałam że pora wracać do domu. Pobiegliśmy w kierunku naszej nory.