Od Bjorna

-Wiesz, mama mi mówiła że kiedyś widziała takiego dużego, kolorowego ptaka...-zagadnęła Morgenstern gdy wracaliśmy ze spaceru do norowiska.
-Podobno miał ostry, czerwony dziób, żółto-czarne pióra i wielkie skrzydła...-dodała.
-Chciałbym go zobaczyć.-stwierdziłem spoglądając na wysokie sosny.
-Ja też.-przytaknęła Morgenstern.
Zawsze lubiłem poznawać nowe gatunki zwierząt. Chętnie obserwowałem przelatujące nad moją głową ptaki. Nagle zauważyliśmy rudą, smukłą lisicę przechadzającą się po puszczy.
-Co robimy?-mruknęła nieco spłoszona Morgenstern.
Widać było że ta samica nie należy do naszego stada.
-Nie wiem...-wyszeptałem.
Lisica zauważyła nas i zaczęła iść w naszą stronę. Ulżyło mi gdy się okazało, że to nasza dobra, sympatyczna nauczycielka-Pani Frau.
-Dzień dobry Pani Frau!-Morgenstern promiennie się uśmiechnęła.
-Dzień dobry.-dodałem.
-Witajcie. Co tu robicie?-lisica popatrzyła na nas nieco podejrzliwie.
Jej rudo-brązowawe futro połyskiwało w świetle słońca.
-My spacerujemy, a Pani?-odparłem.
Frau lekko zmarszczyła nos. Najwyraźniej nie spodziewała się z naszej strony takowego pytania.
Po chwili namysłu odparła-Wyszłam się przewietrzyć.
-Gdzie wasza mama?-samica znów zadała pytanie.
-Mama chyba w norze. Pozwoliła nam wyjść na chwilę, ale zaraz wracamy. To źle?-Morgenstern jak zawsze miała na wszystko odpowiedź.
Zerknąłem na siostrę, a na moim pysku widniał lekki uśmiech.
-Nie, nie skądże...-zaprzeczyła szybko Pani Frau-Pytam bo sądziłam, że wyszliście bez jej zgody, ale skoro tak wygląda sytuacja to przepraszam za ciekawość.
-Nic nie szkodzi.-odparła Morgenstern-Przepraszamy ale musimy już iść, do widzenia!!
Poszliśmy szybkim krokiem w kierunku norowiska. Denerwowało mnie to ciągłe wypytywanie, o wszystko ze strony dorosłych, jakby nie mieli innych zajęć. Cóż poradzić? Tacy już są. A my musimy się dostosować.