Od Bjorna

-Mamo, mamo!-wykrzyknęliśmy z siostrą, wbiegając do nory.
Rita zaskoczona podniosła wzrok. Zapewne nie spodziewała się że wrócimy tak szybko. Z reguły nasze spacery trwały minimum dwie godziny.
Po chwili lisica odparła łagodnym tonem-I jak było na przechadzce? Znaleźliście coś ciekawego?
-Tak, widzieliśmy bażanta!-Morgenstern jak zwykle wyprzedziła mnie z odpowiedzią.
-Zapewne go spłoszyliście...-zachichotała mama.
-Skąd wiesz?-siostra zerknęła podejrzliwie na Ritę.
-Nie trudno się domyślić. Wszędzie gdzie się pojawiacie jest hałas...-zażartowała lisica wstając z posłania.
Nagle przypomniałem sobie, o ptaku, którego wcześniej opisywała Morgenstern.
-Mamo, siostra mówiła mi, że widziałaś kiedyś takiego pięknego, żółtego ptaka...-zacząłem-Czy to prawda? Jak wyglądał? Jak się nazywa ten gatunek?
-Bjorn, Bjorn... Powoli, kochanie... Nie zalewaj mnie taką ilością pytań...-odparła Rita.
-Zapewne mówisz o wildze. Wilga to wielobarwny, średniej wielkości ptak, który jest bardzo rzadko spotykany...-wyjaśniała mama-Kiedyś takiego widziałam w pobliżu rzeki.
Marzyłem o tym aby zobaczyć wilgę! W ogóle chciałbym spotkać więcej dzikich ptaków.
***
-Morgenstern, czy chciałabyś jutro iść ze mną na kolejną wyprawę?-spytałem siostrę.
Był późny wieczór. Mimo iż mama kazała nam już spać, ani trochę nie byliśmy śpiący. Gdybym mógł to przegadałbym całą noc. Nie mogłem się doczekać aż dorosnę i będę mógł polować nocą, bez pytania nikogo, o zgodę.
-Jasne. A gdzie mielibyśmy pójść?-odparła lisiczka.
-Chciałbym wybrać się nad rzekę i poszukać wilgi, o której mówiła mama.
Nagle usłyszeliśmy głos Rity.
-Co to za sekrety? Ja to wszystko słyszę. O ile dobrze pamiętam macie zakaz chodzenia w pobliżu brzegu rzeki, nieprawdaż? Jeżeli oczywiście chcecie, możemy pójść razem jej poszukać.-mama uśmiechnęła się-Ale teraz idźcie spać. Jutro możemy zorganizować wyprawę.