Od Ace C.D. opowiadania Chalize

Popatrzyłem z niepokojem na mojego 'starego'. Stary to chyba prawidłowe określenie na kogoś, kto żył od początku lisiego świata.
Rozejrzałem się na boki i poczułem na sobie wzrok Chalize. Powróciły wspomnienia. Jakby to było wczoraj, powrócił dzień, gdy razem z Willowem znaleźliśmy ją zwiniętą w kłębek. Od początku wydawała mi się bliska.
Z zamyślenia wyrwał mnie głos boga.
- Ace, opowiedz swojej partnerce kim jesteś. Ja muszę się... przejść. Sprawdzę co u Elizabeth. Kiedy wrócę, powiem wam resztę. - przemówił spokojnym głosem.
Zmarszczyłem brwi patrząc jak odchodzi. Czy Lizzie może być przy nim bezpieczna?
- Ace... Powiesz mi? - na twarzy Chazlie malowała się troska.
Zapatrzyłem się w podłogę.
- Jestem półbogiem. - wzruszyłem ramionami. - Moi rodzice ukrywali to przede mną. Moja mama poznała Morpheusa na krótko przed tatą. Bóg ją pokochał, ale nie mógł zabrać do Krainy Królów. Nie wiem jak to było dokładnie, ale urodziłem się i żyłem w przekonaniu, że moim ojcem był lis, który zginął z rąk ludzi.
Morpheus nie mógł mnie odwiedzać. Zakaz z góry. Gdy bogowie mają śmiertelne dzieci, to prawo zakazuje im jakiegokolwiek kontaktu do czasu, aż narodzi się ich wnuk. Bardzo rzadko się to zdarza, bo zazwyczaj tacy jak ja nie przeżywają pierwszego roku.
Mój.. ojciec złamał tą regułę i wciąż mnie chronił.
- Ace, wiem, że jest ci ciężko. - Chali położyła łapę na moim ramieniu zdejmując ze mnie pewną dozę ciężaru. - Ale będę z Tobą przez cały ten czas. Zobaczysz, wszystko się ułoży. Kocham cię. - wtuliła się w moje futro, a ja zamknąłem oczy.
Do rzeczywistości przywróciło nas klaskanie.
- No już dobrze, amoreczki. Siadajcie. Mamy sprawę do obgadania. Razem z naszą maleńką Elizabeth. - wskazał na miejsce obok, gdzie wyszedł szczeniak... ale ... tak akby... trochę..  większy?
- Ach te dzieci tak szybko rosną, prawda? - uśmiechnął się jej dziadek. W jego oczach dostrzec można było błysk.

Chalize?